Sewaktu Papa di Ho Chi Min pd 31/1-4/2 lalu, palang kayu penyangkut tirai sliding door, tetiba patah & jatuh. Aik, tak de angin tak de ribut tetiba patah, musykil la juga. AB di tingkat atas, Didik & MAHAN dgn saya di depan desktop. Babang je suspect utama. Tapi dia denied. So, I can't blame him.
Apapun, that was not the problem. Dah takdirnya dia patah, tak apalah. Masalahnya, walaupun saya ni kaki tangan 'bangku', tapi... nak bertukang betulkan hal2 mcm ni... idokle teman. Nanti jadi macam tikus baiki labu!
Habis cane? Takkan nak biar sliding door tu togel. Orang luar nampak dalam pulak. Tatot!
Habis cane? Takkan nak biar sliding door tu togel. Orang luar nampak dalam pulak. Tatot!
Minta Babang amek gambar, beritau Papanya. Kot2 Papa boleh guide tru phone on how to temporary fix it. And these were his sentences to his Papa....
Bukan tak pernah baca ayat lengkap yg sempurna. Tapi bila mesej2 di medium sosial mcm ni guna bahasa elok sikit, otak saya jadi terkedu sekejap. Alahai Babang...
Elok lah tu Bang... bahasa jiwa bangsa. Elok juga Babang terbiasa dengan yang betul. Kang kot terikut dgn bahasa short cut dan bahasa pasar sejak kecil, takut jadi sindrom pula dalam kamus kepala. Selagi masih boleh guna bahasa yang elok, guna je la.
Bahasa short cut tu nanti-nanti boleh guna hu hu...
Apapun, Ummi selalu doakan Babang excellence in studies. Terutama untuk kertas BM. Jadi legasi Ummi hu hu. Tapi Ummi tetap tak pandai tulis buku sastera juga. Tulis fiksyen pun ke laut juga ayatnya... cane tu? Cedih...
Bahasa short cut tu nanti-nanti boleh guna hu hu...
Apapun, Ummi selalu doakan Babang excellence in studies. Terutama untuk kertas BM. Jadi legasi Ummi hu hu. Tapi Ummi tetap tak pandai tulis buku sastera juga. Tulis fiksyen pun ke laut juga ayatnya... cane tu? Cedih...
(autosharing dari W1B5, CTC UiTM : 110215:1403)
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.